‘Armando’s taal herbergt gestaalde kwetsbaarheid waardoor zijn poëzie, net als zijn beeldende werk, nog lang nadreunt. Het maakt ‘Toch’ een krachtig slotakkoord bij een imposant oeuvre.’ – Janita Monna, Trouw
Trouw‘Aan het eind van zijn leven schrijft Armando een gedicht waarin iets ongelooflijks plaatsvindt, indruisend tegen alle wetten. Alsof alle inspanningen van de mens alsnog worden gehonoreerd. Alsof de natuur een saluut brengt. Helderder kun je een wonder niet verwoorden.’ – Arjan Peters, Volkskrant
De Volkskrant