‘Er gaat inderdaad niets boven de combinatie van reizen, lezen en schrijven, maar met een boek als dit op de bank liggen is in deze tijd toch een uitstekende tweede keus. Wellicht het beste compliment dat ik een reisboek kan maken is dat ik er enkele titels en onderwerpen uit heb kunnen halen om verder te gaan ontdekken.’ – Lezersreactie van Jan Klerks
‘Wat Te hooi en te gras bijzonder maakt, is de beeldende manier van schrijven van Gerrit Jan Zwier. Je reist met hem mee langs de typische Engelse plaatsen, je ergert je met hem mee over zaken die hij tijdens zijn verblijf in Engeland tegenkomt en ja ook over de Brexit wordt niet gezwegen. Het is een genot om te lezen wat hij vertelt over allerlei wetenswaardigheden van de levens van schrijvers en schrijfsters, de boeken die ze geschreven hebben en de landschappen die voor inspiratie zorgden. Inspiratie die de schrijver zelf ook goed op de lezer weet over te brengen. Je wilt deze landschappen zelf gaan bekijken. Te hooi en te gras een goed reisboek. Een aanrader voor de liefhebber van Engelse landschappen en reisverhalen.’ – Elma Bruin-Voogdt, Newroyaltyworldblog
‘Wat heb je weer een heerlijk reisboek geschreven, vol met informatie, leuke anekdotes, fijne sfeertekeningen, foto's, kaartjes... Nou ja, enz. enz. Gewoon een lekker Zwierboek! Dank je wel.’ – Lezersreactie Henny Schoon
‘Gerrit Jan Zwier zou Gerrit Jan Zwier niet zijn als hij niet over meer dingen wilde schrijven dan alleen maar de prachtige natuur waar hij doorheen wandelde. Dus besloot hij er literaire wandelingen van te maken. Zowel in de volwassen literatuur als in de Engelse jeugdliteratuur speelt de natuur vaak een belangrijke rol. Tolkien, Daphne du Maurier, Beatrix en vele anderen komen aan bod in dit fraaie reisverslag.’ – Gooi- en Eemlander
De Gooi- En Eemlander‘Gerrit Jan Zwier duikt in de inspiratiebronnen van niet de minste schrijvers. Natuurlijk kan het Lake District van Beatrix Potter niet ontbreken, maar ook de regio’s waar J.R.R. Tolkien en Daphne du Maurier opgroeide komen aan bod. Zelfs A.A. Milne, de bedenker van Winnie de Poeh, wordt vermeld. […] Heb je het boek uit? Dan heb je genoeg inspiratie op kunnen doen voor je volgende boek of reis.’ – Britblog.nl
‘Net als voorheen betoont Zwier zich een lezende romanticus. Hij wisselt beeldende reisimpressies af met beschouwingen [en] houdt ook een warm pleidooi voor Anton Koolhaas, die in zijn werk zo'n prachtige synthese geeft van menselijk denken en dierlijk gedrag.’ – Hans Bouman, Volkskrant
De Volkskrant‘Geachte heer Zwier, uw reisboek Engeland heb ik bijna uit maar ik wil u nu al zeggen dat ik het met groot genoegen gelezen heb en nog lees. Laat ik het zo formuleren: uw stijl vertoont opmerkelijke parallellen met wat het merendistrict en ‘de teen van Engeland’ verbeelden: élégance, gratie, in allerlei uitingsvormen, want een gebergte kan ruw en grof-kartelig zijn maar met de bekende wolkenpartijen erboven, de begroeiingen langs de slingerwegen, de stapelmuurtjes en de cottages kan het geheel een bijna magische, soms zelfs mysterieuze en toch gracieuze uitstraling krijgen. Het was alsof ik mijn eigen verblijf daar in de jaren tachtig (op beide locaties) opnieuw beleefde. Ik zie uit naar uw volgende boek, als ik zo vrij mag zijn.’ – Lezersreactie van Edward L. Figee
Gerrit Jan Zwier studeerde biologie, geografie en antropologie. Hij debuteerde in 1978 met 'De noordkromp en andere verhalen'. Later publiceerde hij romans ('Allemaal projectie', 'De inquisiteur', 'De dwaze eilanden'), reisboeken en een antropologische thriller ('Antropologen te velde'). Als schrijver en reisjournalist is hij gespecialiseerd in noordelijke gebieden. Hij schreef een boek over Lapland ('Altijd Lapland') en twee boeken over IJsland: 'Land van grote eenzaamheid' en de historische roman 'De knoop van IJsland', die ook in het IJslands werd vertaald.
In 1998 verscheen 'Het noordelijk gevoel', met verhalen over Noord-Canada, Groenland, IJsland en andere koude streken, waarbij de waddeneilanden het begin- en eindpunt vormen. Ook 'Zilverig licht' bevat verhalen over barse, noordelijke gebieden, waaronder Spitsbergen. Het verbindende thema in 'Mijn wadden' (2004), 'Mijn Drenthe' (2005) en 'Mijn Ierland' (2007) is de manier waarop deze gebieden in het verleden geromantiseerd zijn. 'Naar de rand van de kaart' (2008) beschrijft een enerverende reis door Patagonië en langs een hele reeks eilanden in Antarctische en Zuid-Atlantische wateren; hierin wordt het 'noordelijk gevoel' tijdelijk – in ieder geval een boek lang – door een 'zuidelijk gevoel' vervangen. Andere reisboeken van Zwiers hand zijn 'Er gaat niets boven Zweden' (2015), 'Altijd Noorwegen' (2016), 'Op de Schotse toer' (2018) en 'Te hooi en te gras' (2020). 'Reis naar het spiegelpaleis' en 'Noordwaarts' (2021), 'Boom in een winters bos' (2022) en de bundel 'De waddeneilanden' (2023).
Zwier publiceert reisverhalen, columns en kritieken in verschillende kranten en bladen, o.a. de Volkskrant, NRC Handelsblad, Leeuwarder Courant, Traveler, Grasduinen en Plus Magazine.
