Pier en oceaan

‘Een boek dat barst van de ambitie (...) een tombe van een roman, een elegie van het verdwenen provinciale familieleven. (...) Natuurlijk kun je Pier en oceaanzien als een weergave van de burgerlijke jaren vijftig en zestig. Je doet het boek daarmee tekort: daarvoor zijn de ervaringen van de opgroeiende Abel te universeel. (…) Het grote succes van de roman is dat het zo simpel en helder en vanzelfsprekend is wat daar op de bladzijden staat dat je bijna even vergeten was dat het kunst is. (...) Het draait in Pier en oceaan niet om het verhaal maar om de aaneenschakeling van levende beelden, levende emoties.’ – Joost de Vries in De Groene Amsterdammer

‘Dan denk je: zó goed kan het onmogelijk zijn. Zo goed is het wel (...) Na een week lang te hebben meegeleefd met Abel Roorda duurde het een paar dagen voor ik aan een ander boek kon beginnen - zozeer is De Jong erin geslaagd om mij in het gevoelsleven van zijn hoofdpersoon mee te slepen.’ – Maarten Dessing in BOEK

‘Een grandioze evocatie van de verloren tijd een waarachtig portret van "the Artist as a Young Man".’– Elsbeth Etty in NRC Handelsblad

‘Magistrale roman (..). De Jong heeft een trage, diepgravende schrijfstijl die toch steeds licht blijft, en hij is een meester in het beschrijven van emoties.’ – ****Knack

‘Ik heb de achthonderd pagina’s inmiddels ook gelezen, of beter: verslonden. Ik vind het een geweldig boek.’ – Bart Jan Spruyt in Elsevier

‘(...) in elke zin vibreert een spanning die noopt tot doorlezen. (...) de forte van Pier en oceaan is niet de epische alomvattendheid, of de historische nauwkeurigheid, en zelfs niet de uitmuntende sfeerschepping. Het is de zacht aangeblazen empathie waarmee De Jong spreekt, de bedachtzame manier waarop hij zijn lezer richting solidariteit met zijn personages duwt. Goedmoedigheid, dat is het woord: De Jong is geen toornige god die boven zijn personages hangt. Hij laat ze schitteren in hun weerloosheid.’ – Humo

‘Het boek neemt je op in zijn ritme, sleept je mee, houdt je vooral in de slothoofdstukken in spanning en ontroert ook menigmaal. Het kan zonder enige twijfel gelden als de bekroning van Oek de Jongs oeuvre.’ – Jaap Goedegebuure in Trouw

‘Een roman is altijd meer dan 'slechts' een interessant verhaal. Oek de Jong is ergens mee bezig in deze roman, welbewust en met ijzeren discipline. Om het figuurlijk uit te drukken, in de sfeer van de roman: de auteur dregt in de diepten om iets boven water te krijgen, iets ondoorgrondelijks, wat alleen in artistieke vormgeving getoond kan worden. (...) Maar tegelijk en misschien wel veel sterker is dit boek een bezinning op de vraag wie je bent als mens: een wezen dat getekend wordt door driften en bloedbanden, door spirituele honger en door liefde. Oek de Jong formuleert op de wijze van de kunst zijn antropologie: zijn ervaring van het menszijn, waarin klei, slik en de lokroep van de oceaan kernen zijn. Het boek leest heerlijk, de stijl van De Jong is vloeiend en beeldend. Nergens zoekt De Jong zijn heil in een opgesmukt taalgebruik. Het lijkt allemaal heel gewoon geschreven, de zinnen herbergen een onopvallende zuiverheid, die je verbaast als je het begint te zien.’ – Tjerk de Reus in Friesch Dagblad

‘Een in alle opzichten fascinerend boek. (...) Met Pier en oceaan heb je een zeer persoonlijke geschiedenis in handen waarin gedurende 804 bladzijden het Nederland wordt opgeroepen van de jaren vijftig, zestig en begin jaren zeventig van de twintigste eeuw. Het is een bijzonder individuele geschiedenis, die van Abel Roorda, en toch herkende ik er elke alinea van, en dat terwijl ik er in de jaren vijftig nog niet eens was. (...) Het boek leest bij vlagen alsof je door een nostalgisch fotoalbum bladert. En dit hele project zou niet meer dan dát zijn, het bekijken van kiekjes, wanneer De Jong er niet ook in was geslaagd de afzonderlijke plaatjes in beweging te krijgen. (...)

‘Een grootse familiegeschiedenis (…) Pier en oceaan heeft zéér grote kans het literaire evenement van 2012 te worden. Ruim achthonderd pagina’s wordt de lezer het verhaal ingezogen van Abel Roorda, zijn gelovige ouders en zijn nog geloviger grootouders. Oek de Jong brengt via hen het veranderde Nederland in beeld, van de Hongerwinter tot de welvarende jaren zeventig. Die geschiedenis maakt hij levend door zich te richten op de levenskeuzen van gewone mensen, door de generaties heen. Door zijn zintuiglijke proza leven we met zijn personages mee als met tijdgenoten.’ – Jeroen Vullings in Vrij Nederland

‘Dat is een van de grote kwaliteiten van deze roman. Een soort schijnbare onhandigheid leidt tot geraffineerde effecten. Je ziet de foto's, je kijkt naar de plaatjes, en de gevoelige lezer vermoedt, voelt en ziet de kolkende beweging eronder. Die houding, en dat maakt deze roman echt razend knap, is bovendien kenmerkend voor Dina's oudste zoon Abel. In hem komt alles samen: de geschiedenis van zijn (voor)ouders, de statische kijk op de werkelijkheid, zijn behoefte om daar beweging in te creëren en er een wereld áchter te vermoeden en zijn angst daarvoor en ontkenning daarvan. Abel betreedt, zoals een hoofdstuk in de roman heet, letterlijk en figuurlijk 'betoverd gebied'. Het is het Nederland van vroeger en nu. In Pier en oceaan komt dat Nederland verbluffend realistisch tot leven. Herkenbaar en vreemd tegelijk.’ ***** – Arie Storm in Het Parool

‘Alles is zo'n beetje "magnum" aan Pier en oceaan. De omvang: ruim achterhonderd pagina's; de reikwijdte van de naoorlogse jaren tot begin jaren zeventig, een prachtige evocatie van een veranderd tijdsbeeld; de diepte: met mooi uitgetekende psychologische portretten van drie generaties, met hoofrol-spelers die u lang zullen bijblijven. De gevangenis van de diepe, protestantse provincie en die van de familie, waaraan zijn alter ego Abel Roorda zich ontworstelt. Een sensuele coming of age-roman, uitgewerkt met een feilloos oog voor het sprekende detail.’ – De Morgen

‘Oek de Jong is terug. (...) Pier en Oceaan is een indrukwekkend epos geworden, in potentie een klassieker in de Nederlandse literatuur. De Jong schetst met subtiele details een treffend tijdsbeeld. Ruim 800 pagina's lang dendert het verhaal in een gestaag ritme door. De Jong schrijft in korte, sfeervolle en onnadrukkelijke zinnen, alsof het in een paar regenachtige herfstweken is neergeschreven. Als je preciezer gaat kijken, zie je het vernuft, het vakmanschap, de virtuositeit. De Jong houdt 800 pagina's lang de aandacht vast. Dat is knap, vooral als je bedenkt dat er nauwelijks een plot in zit, er ligt nergens een lijk, het gaat niet om de vraag wie wat op zijn geweten heeft. De Jong wil de lezer een paar weken meenemen in een heel groot verhaal (...) Een paar weken lang  vertoeven in de wereld van een verleden tijd, van water, boten, modder, bomen op de dijk, mist, regen.’ – Arie Kok in Nederlands Dagblad

‘Oek de Jong is een meester in het beschrijven van de natuur, van gevoel, van zintuiglijke gewaarwordingen. In zijn nieuwe tweedelige roman neemt hij rustig de tijd om het leven van zijn hoofdpersoon te vertellen. En hoe! Ik ben helemaal weg van dit boek.’ – Mieke van der Weij in NCRV Gids

‘Zijn verhaal heeft een schwung à la Flaubert en ontstijgt daarmee ruimschoots het naturalisme. Pier en oceaan is een grootse roman over calvinistische 'kleine luyden' die alle krachten aanwenden om zich te ontworstelen aan hun bestemming.’ – De Standaard

‘Oek de Jong bezielt al wat in zijn zoeker raakt. (...) Alles knettert, wappert, steigert en trilt in Pier en oceaan. (...) Je wilt niets overslaan in Pier en oceaan, omdat het zo mooi geschreven is. (...) Perplex sta je door het stilistisch vermogen dat Oek de Jong tentoonspreidt.’ – **** Sebastiaan Kort in NRC Handelsblad

‘Fenomenaal. (…) het verhaal trok me helemaal mee.’ – Vol van boeken