Een jaar lang, ook na de moord op Theo van Gogh, wist journaliste Margalith Kleijwegt door te dringen tot de ouders van leerlingen op een zwarte vmbo-school in Amsterdam-West. De buurt waar ook Mohammed B. opgroeide en naar school ging. Kleijwegt wilde weten wie de ouders zijn, hoe ze leven, wat ze van hun kinderen verwachten. Na moeizame pogingen lukte het haar de meeste gezinnen thuis te bezoeken. Daar stuitte ze op een geheel geïsoleerde wereld - nog door bijna niemand betreden, laat staan beschreven. 'Ik vind het zo apart dat u hier bent', zei het zusje van een van de leerlingen. 'Er komt nooit een Nederlander bij ons thuis.'
Bestuurders zeggen dat het goed gaat met Amsterdam-West, maar Kleijwegt merkte dat de realiteit anders is. Op rake, invoelende wijze beschrijft ze de onmacht van de ouders, de uitzichtloosheid van de kinderen, de radicalisering - en de machteloosheid van het onderwijs.
Onzichtbare ouders is een uitzonderlijk boek. Niet alleen vanwege de literaire manier waarop Kleijwegt verslag doet van haar journalistieke onderneming, maar ook omdat niet eerder een zo gedetailleerd beeld is geschetst van de wereld van gewone allochtone gezinnen - over wie iedereen het heeft en die bijna niemand kent.
In de vernieuwde zesde druk van Margalith Kleijwegts stille bestseller vertelt de auteur hoe het nadien met de school ging. Hoe zij zich verplicht voelde in actie te komen door alle aandacht die ze kreeg. En hoe zij zich, met hulp van Geert Mak, Felix Rottenberg en Els Swaab bezighield met de revitalisatie van de school waarover zij schreef. Nu komt er een nieuw gebouw, verft ING de oude muren, en wordt de school omgebouwd in een 'experimenteerschool'.
