[…] een aangrijpende bundel observaties over menselijke vindingrijkheid. Lieve Joris’ methode is die van de observatie van onderuit. De verhalen beschrijven, maar oordelen niet. […] een uitstekende staalkaart van het werk van de schrijfster. – **** DE STANDAARD
De StandaardDe nauwkeurigheid van de beschrijving, de ironie van de details, het natuurlijke proza nodigen uit zich in te leven in een intieme situatie die, hoe onwaarschijnlijk ook, altijd onthullend is over het land dat zij beschrijft. – LE POINT, Frankrijk
Men zou de lichte pas van Lieve Joris willen hebben om haar laatste bundel te beschrijven. (…) Zij heeft het eenvoudige en nochtans zeldzame talent om tegelijk aanwezig en afwezig te zijn. – CULTURES SUD, Frankrijk
Lang geleden heeft zij haar manier gevonden om het beste uit plaatsen en mensen te halen. Mijn Afrikaanse telefooncel definieert haar methode. Gelijk aan zichzelf, in Afrika of in Centraal Europa, vastberaden en geduldig, met aandacht voor het leven van de mensen die zij ontmoet. – LE SOIR, België
Joris is een meester vertelster met subtiele en kurkdroge humor. Ze heeft een fijngevoeligheid en mensenkennis die inzicht in culturele verschillen overstijgt. Met afstand en betrokkenheid neemt ze ons mee naar plaatsen, en vooral mensen die we allicht zelf nooit zullen zien. Na het lezen van dit boek bent u er toch even geweest. En er beter van geworden. – Mo*
Een bundeling mooie portretten en voelbare sferen van een bewonderenswaardige reisjournalist. [...] Ze observeert, participeert en becommentarieert zo nodig. Schijnbaar moeiteloos gaat ze deel uitmaken van haar omgeving; ze slaapt, reist en eet hetzelfde als de mensen bij wie ze verblijft. En dat levert al jaren mooie verhalen op. – AFRICANEWS.COM
Een serie korte en verrukkelijke verhalen. Om de wereld van Lieve Joris te betreden, haar modus operandi te begrijpen en haar stijl en zin voor detail te appreciëren, is dit het ideale boek. – L’EXPRESS, Frankrijk
Lieve Joris (Neerpelt, België) is internationaal bekend als schrijfster van non-fictie boeken over de Arabische wereld, Afrika, Oost-Europa en China. België's vroegere kolonie Congo, waar haar grootoom missionaris was, is een terugkerend thema in haar oeuvre. In ‘Terug naar Congo’ (1987), ‘Dans van de luipaard’ (2001) en ‘Het uur van de rebellen’ (2006) pleegt zij “literaire vivisectie op de geschiedenis”, zoals Maarten Asscher het in Ons Erfdeel noemde. ‘De hoogvlaktes’ (2008), waarin zij een voettocht door de onherbergzame heuvels van Zuid-Kivu beschrijft, is haar voorlopige afscheid van Congo.
Naast Afrika heeft de Arabische wereld altijd een grote aantrekkingskracht op haar uitgeoefend, getuige haar debuut ‘De Golf’ (1986), het boekenweekessay ‘Een kamer in Cairo’( 1991) en ‘De poorten van Damascus’ (1993), over haar vriendschap met de Syrische Hala.
In de verhalenbundel ‘Mijn Afrikaanse telefooncel’ (2010) komen Afrika, het Midden-Oosten en Oost-Europa samen.
Voor ‘Op de vleugels van de draak’ dook zij onder in de wereld van Afrikanen en Chinezen die als kleine visjes achter de grote handelscontracten elkaars territorium binnenzwemmen.
In ‘Terug naar Neerpelt’ (2018) keert Joris terug naar het Vlaanderen van haar jeugd en naar haar veelbelovende oudste broer Fonny, die gaandeweg ontspoorde.
Dit najaar verschijnt ‘Hildeke’, waarin Joris de blik richt op haar jongere zus, die het downsyndroom had en na de dood van haar ouders onder de hoede kwam van haar broers en zussen. Opgroeien tussen die twee ‘uitersten van menselijk tekort’ in een woelig gezin van negen zijn erg bepalend geweest op haar weg de wereld in.
Joris’ werk werd in acht talen vertaald. Haar boek ‘De melancholieke revolutie’ (1990) werd bekroond met de Henriëtte Roland Holst-prijs, Mali Blues (1996) met de Cultuurprijs van de Vlaamse gemeenschap en de Franse Prix de l’Astrolabe, ‘De hoogvlaktes’ (2008) met de Franse Prix Nicolas Bouvier, ‘Op de vleugels van de draak’ met de Bob den Uyl Prijs. Frankrijk benoemde haar in 2010 tot Ridder in de Orde van Kunst en Letteren. In 2014 ontving zij de Spiegelprijs voor haar hele oeuvre. ‘Terug naar Neerpelt’ werd bekroond met de publieksprijs Confituur Boekhandels en genomineerd voor de BookSpot Literatuurprijs Non-fictie.
