Hoe komt het dat ontwikkelingshulp lang niet altijd zorgt voor duurzame verandering? De Gaay Fortman biedt een kritische blik op de ontwikkelingssector aan de hand van haar eigen ervaringen in Nepal.
In ‘Mensen ontwikkelen zichzelf’ vertelt Betteke de Gaay Fortman het meeslepende verhaal van haar ervaringen in Nepal, Congo en Bangladesh, en biedt ze een eigenzinnige blik op de ontwikkelingssector. Hoe kun je een gemeenschap uit de armoedespiraal helpen zodat ze op eigen kracht verder kan gaan? Die vraag zouden hulporganisaties zichzelf vaker moeten stellen, vindt De Gaay Fortman.
In 2007 begint ze als directeur van een klein fonds dat zich in Nepal inzet voor kinderen met een beperking en hun families. Vanaf het begin kiest het fonds voor een ongewone werkwijze. Er worden kleinschalige proefprojecten opgezet waaraan de lokale bevolking bijdraagt. Het doel is om de hulp zo snel mogelijk overbodig te maken.
Veel organisaties vragen zich volgens De Gaay Fortman onvoldoende af of de hulp wel aansluit bij de mogelijkheden en behoeften van de plaatselijke bevolking. En juist die houding staat echte vooruitgang in de weg. Je kunt mensen immers niet ontwikkelen – mensen ontwikkelen zichzelf.
