De ervaring van ruimte, de frustratie over de aantasting van het landschap, de dromen van een fietsende lezer – het meeslepende vervolg op De grote bocht
In de woestijn fiest je niet daar, komt Delpeut achter na tochten in de Kalahari en de Sinaï. Daarvoor zijn de paden tocht te ruw en onbegaanbaar. Delpeut worstelt met zijn rol. Hij is geen gemiddelde toerist, maar een reiziger. Maar af en toe kan hij er niet omheen dat hij ook toerist is. Gelukkig voor hem kan hij soms van die rol genieten. Snorkelen tussen de vissen en koralen is een ontdekking. Daar laat hij de drukte en smerigheid van het kustleven achter zich en beseft hij dat de ongereptheid die hij zoek, vlak onder de zeespiegel ligt. [...] Delpeut kan goed waarnemen. - JOS BLOEMKOLK, HET PAROOL
Het lezen was hier geen discipline vragende routine: het was een geboeid snel verder lezen als een verlangend verder fietsen op zoek naar wat er achter de horizon verborgen ligt. [...] Het boek gaat over een fascinatie, over de zoektocht naar de bevestiging van een denkbeeld, over het verlangen grip te krijgen op iets ongrijpbaars. Het boek gaat over de woestijn. [...] Eenmaal in de randen van de Kalahari beland, komt Delpeut goed op dreef. In steeds weer andere bewoording weet hij de fascinatie te typeren die uitgaat van de woestijn. [...] Het staat vol met prachtige formuleringen, metaforen en beschouwingen. [...] Voor wie ooit geraakt is door de woestijn is het boek van Delpeut een feest van herkenning; die begrijpt precies wat Delpeut bedoelt. - DE WERELDFIETSER
Delpeut schrijft een fascinerende uitnodiging om ook eens de woestijn te doorkruisen. - LEIDSCH DAGBLAD
Een literaire reisboek in de Nooteboomtraditie, waarin literatuur, geschiedenis, fotografie en film verweven zijn met ervaringen van de auteur die door Afrika fietst. Delpeut strooit met zijn literaire en cinematografische kennis, maar ook met wetenschappelijke feiten over woestijnvorming en woestijnvolkeren. Hij zoekt de leegte van de woestijn, maar stuit telkens weer op de platte werkelijkheid van het toerisme in de vorm van Hollywoodbedoeïenen, nepkaravanen en een telefoonpaal van Vodafone Egypt. Intussen fietst zijn vrouw Celine op kop en houdt zo de dromende schijver uit de wind. Een heel veelzijdig boek, geschreven met durf, vindingrijkheid, en precisie.
Fietsschrijvers vormen een slag apart. Bob den Uyl was een hele grote, Tim Krabbé natuurlijk eveneens en ook Peter Delpeut mag zich tot dit wonderlijke gezelschap rekenen. [...] Hij schreef het allemaal prachtig op. - KATJA DE BRUIN, VPRO GIDS
VPRO Gids
Peter Delpeut (1956) is cineast en schrijver. In 1998 maakte hij de film Felice... Felice... In datzelfde jaar debuteerde hij met de gelijknamige novelle. Een jaar later verscheen samen met Diva Dolorosa, een compilatiefilm over Italiaanse filmdiva's uit de periode 1913-1920, het essayistisch reisboek Diva Dolorosa. Reis naar het einde van de eeuw. In 2003 publiceerde Delpeut bij uitgeverij Augustus De grote bocht. Kleine filosofie van het fietsen. Het is overigens niet het enige boek wat hij over fietsen schreef. Zes jaar later publiceerde hij het succesvolle In de woestijn fiets je niet. In 2006 debuteerde Delpeut als romanschrijver met Het vergeten seizoen; deze roman werd genomineerd met de Gerard Walschapprijs 2007 en bekroond met de Halewijnprijs 2007. In 2010 verscheen Pleidooi voor het treuzelen, essays over de genoegens van de verbeelding en in 2012 de roman Kruisverhoor. In augustus 2018 verscheen In het zwart van de spiegel. In 2021 verscheen zijn nieuwste werk, Het vergeten kwaad.
(Foto: Bob Bronshoff)
