Over de onzichtbare inwoners van een stad en de mensen die we liever niet zien.
In ‘Herinneringen aan het levenloze’ schetst Michiel Cox het verhaal van een toneelstudent die met zijn vriendin gaat samenwonen in Rotterdam. Tijdens het uitpakken van de dozen denkt hij na over zijn afstudeervoorstelling, maar hoe dichter het moment nadert waarop hij moet presteren, hoe sterker de verlamming en apathie toeslaan.
Verderop in de stad ligt een vrouw dood in bed. Ze vraagt zich af waarom niemand haar heeft gevonden. En waarom ligt ze met haar hoofd bij het voeteneinde?
Ogenschijnlijk zijn er geen overeenkomsten tussen de student en de vrouw, tot blijkt dat mislukte dromen en de daarbij horende eenzaamheid hun levens beheersen.
‘Herinneringen aan het levenloze’ is een ontroerende roman die de grenzen van de verbeelding opzoekt. Het is een ontluisterend verhaal over de onzichtbare inwoners van een stad. Of beter: over de mensen die we liever niet zien.
