Wanneer zijn vader overlijdt en herinneringen hem terugdrijven naar zijn jeugd, raakt Mart Rebius ervan overtuigd dat hij iets essentieels over zijn verleden is vergeten. Geobsedeerd door visioenen en halve herinneringen besluit hij tot een reconstructie. Hij koopt zijn ouderlijk huis, huurt acteurs in als zijn familie en laat ze de middag van zijn zesde verjaardag naspelen. Op dat feestje is er iets belangrijks gebeurd, gelooft hij. Iets wat hem toegang zal geven tot een deel van zijn leven dat tot nu toe onbereikbaar is geweest. Al snel volgen raadselachtige gebeurtenissen elkaar in hoog tempo op, Mart gaat twijfelen aan zijn herinneringen. Heeft hij alles verzonnen?
Dit is jouw tijd is een intense verkenning van een leven en een spannende roman over de verwevenheid van identiteit en herinnering. Zijn we het product van ons verleden, of zijn we het product van wat we ons herinneren?
'Hoe eerlijk ben je tegen het kind dat je opvoedt? Het is deze braamstruik waarin Koelemans rijke roman Dit is jouw tijd zich begeeft en waaraan vele lezers zich de handen en hun hart zullen openhalen. [...] Koeleman gedijt voorbeeldig bij zijn idee en laat er moeiteloos scènes uit voortvloeien die aanzetten tot filosofische gedachten en die schrijnend en komisch zijn.' [waardering: 4 ballen]
NRC'Dit is jouw tijd biedt een fascinerende kijk op identiteit en mysteries uit het verleden. Het is een boek dat elke lezer zal uitdagen om dieper na te denken over het eigen verleden.' - Boekenbijlage
'Met Dit is jouw tijd toont Koeleman andermaal zijn vindingrijke, gracieuze vertelkunst. Hij bevestigt zijn reputatie als illusionist bij uitstek in de Nederlandse letteren. Koeleman tuigt ook nu weer een intrigerend plot op dat je ongeloof in een oogwenk opschort. Dat is verbluffend ingenieus, want veel van wat er in deze roman gebeurt tart je verbeelding.'
Tzum.nl'Het is bewonderenswaardig dat Koeleman het ongrijpbare en grillige van herinneringen dicht weet te benaderen door heel levendig te beschrijven welk effect objecten of een bepaalde omgeving op je kunnen hebben.'
De Volkskrant