Onderzoeksjournalist Joop Bouma laat zien hoe de tabaksindustrie in Nederland lang de touwtjes in handen wist te houden, en stoffen toevoegde die sigaretten extra verslavend maken: de sjoemelsigaret.
Vroeger was roken heel gewoon. Die tijd is voorbij. Feit is dat de tabaksindustrie decennialang mede het tabaksbeleid in Nederland bepaalde. In de discussie over roken hielden zelfs artsen zich afzijdig. Roken was toch je eigen verantwoordelijkheid? Ook KWF, Hartstichting en Longfonds hielden zich uit angst donateurs te verliezen lang op de vlakte. Maar het tij keerde toen twee longartsen, Wanda de Kanter en Pauline Dekker, een eind maakten aan het collectieve zwijgen van dokters. Ze richtten een organisatie op met als doel: zorgen dat kinderen niet gaan roken. Ze maakten duidelijk hoe de tabaksindustrie stoffen toevoegde die sigaretten extra verslavend maken: de sjoemelsigaret. Onlangs deed advocate Bénédicte Ficq aangifte tegen de tabaksindustrie voor moord en doodslag. De strafklacht werd afgewezen, maar Ficq en haar cliënten gingen in beroep.
Onderzoeksjournalist Joop Bouma laat in dit boek zien hoe de tabaksindustrie in Nederland, geholpen door zwak overheidsbeleid en bange gezondheidsfondsen, lang de touwtjes in handen wist te houden. De sjoemelsigaret zal stof doen opwaaien.
