'Wil jij niet ook iets zeggen,' was me gevraagd. Maar ik kon het niet. Het enige wat ik had kunnen zeggen was: je hebt het ons heel moeilijk gemaakt, maar we hielden toch van je. 'Dat kan niet,' zei de vriendin die de uitvaart leidde, 'dan kun je maar beter niets zeggen'. De woorden komen nu pas, nu een jaar verstreken is.
Beladen huis is het relaas van een vrouw na het overlijden van haar man. Na zijn dood dringt tot haar door dat hun huis overwoekerd is geraakt met spullen en zwaarmoedigheid. Terwijl zij de kamers opruimt, ontstaat langzaam weer ruimte in haar gevoelens voor hem. Ze wil terugvinden hoe hij ooit was, hoe zij ooit was en begrijpen waarom hun leven samen is gelopen zoals het is gelopen. Herinneringen komen terug, de doorwerking van het verleden wordt zichtbaar, materiële en psychische verwerking gaan hand in hand. Beladen huis is een moedige memoir over de ruimte die je inneemt in een relatie, in een gezin, in de maatschappij, als moeder en als vrouw, over eenzaamheid, angst en de keuzes die we maken uit liefde.
‘Haarscherp, ragfijn en pijnlijk actueel: waarom is juist in de liefde gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen nog ver te zoeken?’ - Lotte Houwink ten Cate
'Brinkgreve overstijgt het particuliere en laat fijnzinnig en eerlijk zien hoe een hardnekkige genderhiërarchie haar leven als getrouwde vrouw en moeder richting gaven. Het huis waarin haar leven zich afspeelde wordt een personage waartoe ze zich na de dood van haar echtgenoot opnieuw moet verhouden. Met Beladen huis bewijst Brinkgreve weer eens hoe levensverhalen begrip en kennis van onze recente geschiedenis vergroten.' - Koen Hilberdink
‘Een terugblik op een huwelijk. Op de gestorven echtgenoot met dat gat in zijn ziel dat niet geheeld kon worden. Aan het woord is de vrouw die hem overleeft, die rouwt en nadenkt over hoe ze 30 jaar lang haar gezin bij elkaar probeerde te houden – én zichzelf probeerde te redden. Een prachtig boek over desillusie en kracht, over liefde, werk en moederschap, geschreven in soepele en subtiele stijl. Onverschrokken, eerlijk en vol van hoop.’ - Maaike Meijer
‘In deze liefdevolle antropologie van de spullen die zich in haar huis hebben opgehoopt, laat Brinkgreve openhartig zien hoe oude genderpatronen in de intieme sfeer de liefde kunnen dwarszitten.’ - Marli Huijer
CHRISTIEN BRINKGREVE (1949) schrijft op heldere en trefzekere wijze over vrouwen en mannen, ouders en kinderen, en plaatst hun ervaringen in de context van de tijd waarin ze leven. Naast essays en columns schreef ze onder meer De belasting van de bevrijding (1988), De vrouw en het badwater (1992), Van huis uit, samen met Bram van Stolk (1997) en Huismensen. In Vroeg mondig laat volwassen (2004) beschrijft Brinkgreve de poreus wordende grenzen tussen jeugd en volwassenheid. In 2006 verscheen Wie wil er nog moeder worden? In De ogen van de ander (2009) gaat Brinkgreve in op het belang van zelfkennis. In 2012 verscheen Het verlangen naar gezag, over vrijheid, gelijkheid en het verlies van houvast, in 2014 Vertel. Over de kracht van verhalen.
(Foto: Peter Smith)
