Pubers en leermeesters, het kerstkind en een droomvrouw bevolken de gedichten van Micha Hamel. Naast de veelheid aan personen is er ook een rijk register aan tonen: van uitbundig tot melancholiek, van mythisch sprookjesachtig tot bijna rap(sodisch).
Micha Hamel heeft een gerede belangstelling voor het afgrondelijke in de mens, hetgeen hij probeert te begrijpen door er nauwgezet en met compassie naar te kijken. En met gepaste humor. Hier is een dichter aan het woord die met aanstekelijk plezier zijn eigen weg kiest.
Alle enen opgeteld telt naast losse gedichten een aantal cycli: ontroerende gedichten over vader-zoon relaties en ‘Schoolgeld’, waarin een puber een hels saaie schoolweek doorloopt.
Iedere punctie is raak. [...] Een aanstekelijke vitaliteit gecombineerd met een schallend plastisch vermogen. [...] Schitterende en meeslepende ouverture. - ROB SCHOUTEN in VRIJ NEDERLAND
Vrij NederlandKunst moet gul zijn, heeft Hamel ergens gezegd. Dat credo streeft hij ongeremd na, uitbundig en doldriest, zingend van plezier, jubelend van de lekker vette beelden. Het is een feest om te lezen. − HENK BLANKEN in DAGBLAD VAN HET NOORDEN
Dagblad Van Het Noorden'Iedere punctie is raak. [...] Een aanstekelijke vitaliteit gecombineerd met een schallend plastisch vermogen. [...] Schitterende en meeslepende ouverture.'
Rob Schouten in Vrij Nederland
Sommige dichters zijn interessant, […] maar slechts enkelen weten de indruk te wekken dat alles wat ze aanraken poëzie wordt. Zo’n ervaring had ik bij het debuut van Micha Hamel. − ILJA LEONARD PFEIJFFER in NRC HANDELSBLAD
NRC Handelsblad