‘De gedichten van Dewulf nodigen de lezer uit tot een stil gesprek.’ – Ons Erfdeel
‘De dichter heeft geen grootspraak of pathos nodig om zijn schitterende poëzie te kruiden, daartoe volstaan eenvoudige zinnen, een uiterst precieze verwoording, de stilte tussen afzonderlijke uitspraken, en vooral efficiënte herhalingen. Dewulf is immers een meester in de variatie en de herhaling. (...) Dat haast perfecte evenwicht tussen realiteit en wat daarbuiten valt (het sublieme, het oneindige, de stilstand of gewoon de vraag) maakt van het lezen en herlezen van deze bundel een bijzonder, waardevol genot.’ – Dirk de Geest, MappaLibri
‘In elk van de gedichten zit een gevoel van onrust, onvrede, weemoed of tristesse over de dingen die – al dan niet – voorbijgaan. Het zijn herkenbare taferelen en bekende gevoelens, maar dan bijzonder trefzeker beschreven. Hier is een dichter aan het werk die inderdaad woorden vindt voor datgene wat jij niet kan uitdrukken, en dat ook nog eens doet in pregnante beelden en met behulp van haast aforistische regels. Met Naar het gras voegt Dewulf aan zijn kleine oeuvre een grootse bundel toe.’ – Kunsttijdschrift Vlaanderen
‘Naar het gras is het lyrische verslag van een dichter die gretig zijn eigen of andermans intieme leefwereld inkijkt.’ – Yvan de Maesschalck, Poëziekrant
‘Twaalf jaar na zijn vorige dichtbundel en vijf na zijn ambtstermijn als stadsdichter van Antwerpen verscheen Naar het gras, waarin hij zijn blik weer in verzen vat. Met odes aan eenzamen en beminden, of aan de Vlaamse pendant van het milieuplein. En onder de beeldgedichten een prachtcyclus over het echtpaar Jo en Edward Hopper.’ – Dirk-Jan Arensman, VPRO Gids
VPRO Gids‘Dewulfs taal laat zich savoureren: met Naar het gras schreef hij een bijzonder aardse bundel, in een ijzige, dan weer koortsige, in alle vezels van het lichaam ervaarbare taal.’ – Yella Arnouts, Ons erfdeel
Bernard Dewulf (1960 – 2021) was een Vlaams dichter, toneelauteur, schrijver van beschouwingen over kunst en van fijnzinnige columns voor De Standaard en De Morgen. Hij was ook stadsdichter van Antwerpen.
Hij debuteerde in 1995 met de dichtbundel Waar de egel gaat, waarvoor hij bekroond werd met de Vlaamse Debuutprijs voor Literatuur. In 2008 kreeg de essaybundel Naderingen, kijken en zoeken naar schilders de Dirk Martens Literatuurprijs. In 2010 won Dewulf de Libris Literatuurprijs en in 2011 de Inktaap, beiden met zijn bekendste werk Kleine dagen. Dat werd door de jury omschreven als "een stilistisch kroonjuweel ... met de allure van een getijdenboek met schitterende miniaturen". Hij vertaalde onder meer het klassieke toneelstuk Alcestis, in de bewerking van Ted Hughes, en zijn theatertekst Een Lolita uit 2013 werd bekroond met de Taalunie Toneelschrijfprijs.
In 2018 verschenen zijn dichtbundel Naar het gras in 2018, in 2020 de bundel Tuimelingen en in september 2022 is zijn laatste werk Jaargetijden postuum verschenen. In december 2023 verschijnen de bundel Verzamelde gedichten.
