Hun beloofde land

‘Buruma schrijft mooi, zorgvuldig en bijna behoedzaam, en met veel liefde over zijn grootouders en zijn familie, maar hij kan ook rake observaties plaatsen als hij bijvoorbeeld vindt dat een van beide wel erg naïef is op een bepaald moment. Het is ook een boek dat vanwege de immigratiestromen die nog steeds overal gaande zijn verrekte actueel zal blijven, juist vanwege al die kleine observaties. Hun beloofde land is een boek om langzaam te lezen, en een boek dat lang blijft nazinderen. Indrukwekkend op een onnadrukkelijke manier.’ – Moorsmagazine.com

‘Het is de droom van elke schrijver om een stoffige koffer vol oude brieven te vinden. Als die brieven niet alleen twee wereldoorlogen omvatten, maar ook het liefdesverhaal van je grootouders, dan heb je literair goud in handen. Dit uiterst boeiende boek is familie- en wereldgeschiedenis ineen; een boek om in te verdwijnen en te verslinden.’ – Lisa Appignanesi

‘Dit is een zorgvuldig en mooi geschreven, uiterst leesbare sociale geschiedenis, op een elegante en intieme manier verteld, aan de hand van de correspondentie van de familie. Buruma beschrijft de in Groot-Brittannië geboren Joden uit de hoge middenklasse helder, met warmte en met sympathie – het zijn niet voor niets zijn grootouders – en hij maakt voelbaar hoe het was om Duits-Joodse emigranten te zijn tijdens het Engelse interbellum.’ – Philip Roth

‘Buruma’s boek is niet alleen een ontroerende liefdesgeschiedenis, maar ook een historische verkenning van een actueel probleem: de identiteitsvorming van immigranten in een andere culturele en maatschappelijke context.’– Geschiedenis Magazine

‘Voor de duur van het boek waren Bun en Win mijn grootouders en was Engeland het paradijs van mijn jeugd. Ik koesterde me in hun liefde voor elkaar en voor hun beloofde land Engeland, dat door twee verwoestende oorlogen heen gaat. Geen heiligen, het echtpaar Schlesinger, maar ze komen een aardig eind in de richting van moedige menselijkheid. Een ontroerend portret van een dankbare kleinzoon, die heel precies en schrijnend de problemen beschrijft waarvoor tweede generaties joodse immigranten uit Duitsland in Engeland in de eerste helft van de 20e eeuw kwamen te staan. Een intiem hoogtepunt in het indrukwekkende oeuvre van Ian Buruma. Om lang over na te denken.’ – Nelleke Noordervliet

‘Dankzij die bewaard gebleven brieven is Hun beloofde land een boeiende familie- én wereldgeschiedenis ineen geworden.’ – Plus Magazine

‘De grootouders van Buruma hebben zeven decennia lang alle huwelijksturbulentie en alle politieke stormen glansrijk doorstaan. Hun beloofde land is een gulhartig en integer eerbetoon in een stijl zonder franjes, een mooi contrast met de bezieling en passie van de brieven.’ – De Morgen

‘De geschiedenis van twee Joodse families die vanuit Duitsland naar Engeland emigreerden, biedt Buruma aanleiding tot scherpzinnige observaties over hun diepe trouw aan het land van aankomst, hun ambivalente omgang met de Joodse identiteit en wat ontwapenende ontboezemingen van de liefhebbende, al even anglofiele kleinzoon zelf.’ **** – Esther Wils in AD Magazine

‘Een heel indrukwekkend boek. Ontroerend, oprecht en puur. Het verhaal van twee mensen die, in de meest moeilijke omstandigheden en tegen alle stromen in, een diepe liefde voor elkaar opvatten en deze in stand weten te houden. ‘Hun beloofde land’ schetst de problemen waarvoor tweede generaties Joodse immigranten uit Duitsland in de eerste helft van de 20e eeuw kwamen te staan. De puurheid komt vooral voort uit het feit dat de briefwisseling authentiek is en op respectvolle en zorgvuldige wijze door Buruma aan elkaar wordt verweven. Een absolute must read wat uw recensent betreft.’ – Hanneke Tino-Centi op Managementboek.nl

‘Door de vloeiende en liefdevolle manier waarop Buruma het verhaal van zijn grootouders in historische, politieke en culturele context plaatst is. Hun beloofde land is zo’n boek geworden waarvan je het jammer vindt dat je het uit hebt. In de eerste plaats omdat je gaat houden van die twee mensen met hun aangenaam haperende stiff upperlip die verzot bleven op Wagner, voortdurend het goede wilden doen en van wie je ook die trekjes leert kennen die personages in een boek transformeren in mensen van vlees en bloed.’ – Marja Vuijsje in Nederlandse Boekengids

‘Het is een liefdevol, goed geschreven verhaal, waarin Buruma een particuliere geschiedenis verbindt aan die van een hele groep mensen.’ **** – Aleid Truijens, de Volkskrant

‘Aan de hand van veel voorbeelden toont Buruma hoe complex de relatie van zijn grootouders was tot hun ´beloofde land´ Engeland en tot de cultuur waaruit ze voortkwamen. Alleen al daarom schreef hij een belangrijk boek, want het gaat om identiteitsvragen waar de meeste tweede generatie-nieuwkomers ook vandaag mee worstelen. Niet alleen de themakeuze pakt goed uit, ook als familiegeschiedenis is het boek geslaagd. Of beter: als liefdesgeschiedenis. Want behalve van Engeland hielden Bernard en Win onvoorwaardelijk van elkaar – niet in het minst tijdens de moeilijke oorlogsperioden. En op zijn beurt laat Buruma op elke pagina doorklinken hoezeer hij van zijn grootouders houdt. Hun beloofde land zet daarmee niet alleen aan tot denken over thema´s assimilatie en antisemitisme,  het vertelt ook een ontroerend verhaal over een driedubbele liefde.’ **** – Jaap Cohen in NRC Handelsblad

‘Ook al namen ze wat conservatieve vooroordelen van de Engelsen over, je ziet bij de Schlesingers een soort beschaving ontstaan die niet meer aan een bepaald land gebonden is. Bernard en Win deden ‘gewoon’ wat op grond van de menselijkheid van hun verwacht werd. Het was no-nonsens hulpvaardigheid. Buruma schrijft er met meer dan sympathie over en maakt van hun generositeit, moed, zorgen en liefde exemplarische grootouders.’ – Carel Peeters in Vrij Nederland Literaire Kroniek

‘Langzaam ontwikkelt zich onder de pen van Buruma een scherp portret van een liefde, een familie, een land en een continent. Hun beloofde land is een verrassend actueel boek dat je kunt lezen als het vervolg op zijn magistrale ‘1945. De biografie van een jaar’.’ – Pascal Verbeken in De Standaard