Op 20 juni 1845 kwamen zo’n vijftig arme Nederlandse boerengezinnen aan in Suriname. Vruchtbare grond, ruimte, woningen, vee: alles zouden deze kolonisten krijgen. Maar toen ze aankwamen was er niets, behalve moeras, muggen en allesverzengende hitte. Binnen een halfjaar was de helft van de immigranten overleden. De 167 overlevenden trokken naar Paramaribo en omgeving.
In de loop der generaties zijn de Nederlanders van toen Surinamers geworden, en een deel van hen is teruggekeerd naar Nederland, onder wie de moeder van Karin Sitalsing. Haar familiegeschiedenis is er een van een weinig bekende bevolkingsgroep, die zich overal weet aan te passen, maar daardoor misschien wel nergens helemaal thuis is.
‘Een levendig, goedgeschreven verhaal. Wat doet de wisselwerking tussen twee vaderlanden met mensen? Dat is hét thema van deze tijd.’ **** – Aleid Truijens, De Volkskrant
De Volkskrant‘Een boeiend verhaal over het doorzettingsvermogen, de tragiek en de strijd van een groep mensen die in een voor hen volkomen vreemde wereld op zoek gaan naar geluk.’ – Maand van de Geschiedenis
Karin Sitalsing (1976) schrijft als freelance journalist voor onder meer Trouw en Vrij Nederland. Als correspondent voor de Volkskrant versloeg ze het ontstaan van Blauwestad. Met haar boek Boeroes won ze de prijs voor Beste Groninger non-fictieboek. Ze woont al bijna 25 jaar boven de rivieren.
